«طیب»، اولین نمایشگاه انفرادی حاجی آبادی در زیرزمین دستان و شامل نقاشی هایی با تکنیک رنگ روغن و جوهر اکرلیک روی کاغذ عکاسی است. کتابی به نام پیشنهادهای اجباری (راهنمای طیب بودن» نیز به همراه این آثار به نمایش در می آید.
حاجی آبادی در این مجموعه که حدود دو سال روی آن کار کرده، طیب حاج رضایی، از دسته لوطی / لات های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ در تهران، را انتخاب کرده تا به واسطه ی او بتواند مسائل اجتماعی و سیاسی را در قالب فرهنگی بررسی کند. به گفته ی خود هنرمند «طیب حاج رضایی نماینده ای برای واضح شدن ابعادی از تاریخ معاصر ماست که نوری روی شان تابیده نشده.» او
مفهوم لوطی گری را امکانی برای ترسیم نقطه نظرهای متفاوت و موضوعی می داند که میتواند تصویر تازه ای از واقعیت های تکراری به دست دهد. در کتاب «پیشنهادهای اجباری (راهنمای طیب بودن)» هنرمند تلاش می کند تا معادلی برای جریان زندگی طیب بسازد تا مخاطب با دقیق خواندش بتواند خود را جای او بگذارد.
سپهر حاجی آبادی (متولد۱۳۷۱، تهران ساکن کرج است). بدن ها و چهره های نقاشی شده ی این هنرمند، که عموما با پالتی پرکنتراست و نور و سایه ی شدید کشیده می شوند، راوی صحنه هایی فراواقعی و دلهره آور است. به زعم هنرمند، زندگی در کرج، و تفاوت اش با شهرهای دیگر، یعنی همنشینی محله های بالا و پایین در سطح شهر و کیفیت یکسانی که این همنشینی
از لحاظ فرهنگی به تمام محله ها بخشیده، در شکل گیری دیدگاه های او نسبت به سنت لوطی گری مؤثر بوده است. او از اعضای گروه سوت شرقی است و تا به حال چندین نمایشگاه در سرتاسر ایران برگزار کرده است. همکاری پیشین او با زیرزمین دستان، شرکت در نمایشگاه گروهی «صورت، رخ، قیافه : نمایش آنلاین» در سال ۱۳۹۹ بود.