مدار موازی تازه‌ترین مجموعه‌ی آثار یوشا بشیر با عنوان «پیوستار نا محدود» را نمایش می‌دهد. یوشا بشیر در ششمین نمایش انفرادی‌اش در مدار موازی سه مجموعه از نقاشی‌هایش با تکنیک اکرلیک که در طول چند سال گذشته روی آن‌ها کار کرده را به نمایش گذاشته است.

یوشا بشیر در «پیوستار نامحدود» به دنبال ساخت مناظری انتزاعی با استفاده از فناوری دیجیتال می‌رود تا از طریق آن‌ها امکانات فضا و القای عمق را بررسی کند. این نمایش از سه مجموعه‌ی کوچک‌تر تشکیل شده: «شکست فضای محصور» ،«شکست یک شکست» و «فضای دوم/فضای سوم». هرکدام از این مجموعه‌ها یک حضور مستقل و در‌عین‌حال وابسته با مجموعه‌های دیگر می‌سازند. در «شکست فضای محصور» محدوده‌ی بوم نقاشی را در مناظری پیکسلی جست‌و‌جو می‌کند و در «شکست یک شکست» هنرمند دسترسی‌های پلتفرم‌های دیجیتال را برای گسترش فرم‌های دوبعدی به سه‌بعدی در فضا و در راستای ایجاد عمق بررسی می‌کند. در نهایت «فضای دوم/فضای سوم» برای او درگاهی برای تعریف سه فضا می‌شود: فضای اول؛ منظره (برخورد هنرمند با جهان بیرون)، فضای دوم؛ نقاشی (بازنمایی جهان توسط هنرمند روی بوم نقاشی در استودیو)، فضای سوم؛ موجه (لحظه مواجه‌ی مخاطب با اثر در مکانی دیگر).

در این مجموعه‌ها به روش‌های مختلف امکانات گسترش اثر و شکست فضا بین فضای دیجیتال به فضای واقعی آزموده شده و این رفت‌و‌آمد بین هر‌کدام از فضاها یک دسترسی برای ایجاد انگیزه در پردازش این مناظر انتزاعی می‌شود. هنرمند تلاش کرده تا با استفاده از مفاهیمی مانند عمق، فضا، شکست و دستکاری قاب‌بندی، تجربه‌ای تلفیقی خلق کند. برای مثال در «فضای دوم/فضای سوم» مخاطب با نقاشی‌هایی روبه‌رو می شود که گذشته و آینده را در بومی مشترک بازنمایی می‌کند. تجربه‌ای که منظره‌پردازی را از بعد زمان رها کرده و به مسیر آفرینش نقاشی‌ها در مجموعه‌های به نمایش درآمده هویت می‌بخشد.

یوشا بشیر (متولد ۱۳۶۸، مانیل، فیلیپین) هنرمندی چند‌رشته‌ای ساکن تهران است. مدرک طراحی گرافیک کامپیوتر و کارشناسی هنرهای تجسمی را از دانشگاه فرهنگیان تهران کسب کرده است. کارهای او از نقاشی تا مجسمه تا چیدمان را در بر می‌گیرد. مفاهیمی مانند ساخت و ساز، تخریب، دوگانگی و تعلیق از عناصر کلیدی در آثار اویند. 

خود و باز تعریف مفهوم خود در جهت یافتن مرز بین فضای درون و بیرون یکی از اصلی‌ترین کاوش‌های او در کارهایش است. از این رو موضوع آثار او غالباً فیگورها و مناظر انتزاعی آرمانشهر/ ویران‌شهر هستند. مجموعه‌ی اخیر یوشا بشیر ادامه‌ی مشق‌کردن چشم‌انداز انتزاعی اوست. او رابطه‌ی بین قلمروی دیجیتال و فیزیکی را در نقاشی کشف می‌کند. این نقاشی‌ها با ایده‌ی ترجمه/تأویل نادرست از تصویر دیجیتال به نقاشی فیزیکی و محدودیت‌ها و فرصت‌هایی که هر پلتفرم فردی ایجاد می‌کند بازی می‌کنند.