گذر هراسی

حضور اجتماعی زنان یکی از چالش‌های تاریخی جامعه ما بوده است. چالشی فرسایشی که هر چند با دستارودهای بسیار رو به پیش می‌رود، لیکن در این مسیر بحران‌های تلخی نیز به خود دیده است. گاه به نظر می‌رسد در پیچ‌های تند تاریخ معاصر، این موضوع (مخالفت با حضور اجتماعی زنان) به مثابه سمبل و نشانی از هرگونه برابری خواهی پیگیری می‌شود.

در امتداد تلاطم‌ها و مخالفت‌های ناشی از این حضور، بحران‌هایی گاه و بی گاه بروز می‌کند که آسیب آن‌ها متوجه کل جامعه است و در دراز مدت بر روان تمامی ما خراش می‌اندازد. یکی از تلخ‌ترین بحران‌هایی که جامعه ما اخیراً با آن مواجه شده ، حملات اسید پاشی به زنان در خیابان‌ها در پاییز سال گذشته است. حملاتی که منجر به ستانده شدن سلامت جسم و روح پانزده انسان شد. ماجرایی که علاوه بر قربانیان، روح جامعه را نیز آزرد و به طور گسترده؛ احساسی از شرم، انزجار و هراس از حضوردر جامعه را در میان مردم برانگیخت.

هنرمندان این نمایشگاه به عنوان بخشی از این جامعه در پی تبدیل زبانِ آسیب دیدگان به هنر، سویه نماد و مجاز را به کار گرفته‌اند و با زبانی موجز به نکوهش این نفرت پراکنی پرداخته‌اند.

دراین آثار واکنش انسان در برابر درندگی و زشت خویی حیوانی و در برابرآنها که هر جلوه ای از حیات را چون خود زشت و کریه می‌خواهند، چهره می‌نماید.