نمایشی از غزاله آورزمانی هنرمند ایرانی ساکن تورنتو، با عنوان «شرایط و ضوابط اعمال می‌شود» در موزه‌ی آقاخان تورنتو از تاریخ ۱۵ آبان تا ۸ اسفند ارائه می‌شود، در این نمایش اینستالیشن‌آرت شیشه‌های رنگی و ۲۴ تُن مالچ پلاستیکی آبی رنگ به نمایش گذاشته شده است. آورزمانی با اثر اینستالیشن‌آرت برجسته خود مخاطبان را تشویق می‌کند تا به فرایند کنترل انتخاب‌ها در طراحی که گاه نامرئی است نگاهی بیافکنند ، انتخاب‌هایی که زندگی آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و همزمان چالشی را در مقابل مخاطب می‌گذارد: نهادها و فضاهای عمومی که در اهداف خود به دنبال حفاظت از مردم و داریی‌هایشان هستند، آزادی ما را محدود می‌کنند، چه از آن آگاه باشیم، چه نباشیم.
مجموعه پنل‌های شیشه‌ای رنگی در طبقه‌ی دوم گالری موزه نصب شده‌اند و توجه بیننده را به تجربه‌ و کاوش فضای از پیش طراحی شده‌ جلب می‌کند، مجموعه‌ی دوم اینستالیشنی است که استخرهای پارک آقاخان را با ۲۴ تُن مالچ پلاستیکی آبی رنگ پر کرده است، مالچ پلاستیکی همان ماده‌ای است که جهت جلوگیری از آسیب به کودکان در شهربازی‌ها نصب می‌شود، این اثر به سیستم‌های کنترل در فضاهای مشترک و مختص سرگرمی مانند، پارک‌ها، مراکز خرید، فضاهای دولتی و عمومی اشاره می‌کند.
آثار آورزمانی در زمان اقامت هنرمند در بنیاد دلفینا -موزه‌ی آقاخان خلق شده است، نخستین پژوهش او در مورد  کاربرد و چگونگی حفاظت از آثار متن‌محور در مجموعه‌ی موزه بود که با آشنایی متصدیان و کیوریتورها و بحث و گفتگو در خصوص شیوه‌ی نگه‌داری و نمایش آثار هنری تکمیل شد. آورزمانی از شیوه‌ی نگه‌داری آثار جهت حفاظت برای نسل‌های آینده شگف‌زده بود و در این‌باره می‌گوید: «زمانی که در یک موزه قدم می‌زنید، چه متوجه باشید یا نه، تمامی جنبه‌های این تجربه تحت کنترل است، از نور تا دما و حتی جریان هوا. این قضیه مرا شیفته‌ی خود کرده و قصد دارم آن را در اثرم کاوش کنم.»

افزایش تصنعی طول عمر آثار هنری، دچار تناقض است،  «زمانی که ما این اشیاء را به اجبار وارد زندگی می‌کنیم، در حقیقت زندگی را از آن‌ها می‌گیریم. برای این‌که ماندگاری بیش‌تری داشته باشند، باید آن‌ها را در تاریکی و دور از دید مردم و خارج از بستر اصلی‌شان نگه‌داریم. من مشتاقم که بدانم با افزایش طول عمر آن‌ها به صدها سال، چه چیزی دست می‌آوریم و چه چیزی را از دست می‌دهیم.» و اشاره می‌کند برخی از آثار نه به خاطر حفاظت بلکه برای ایجاد تجربه‌ی مخاطب طراحی شده‌اند، «در موزه‌ی آقاخان، معمولا در راه‌روها نور و فعالیت بیش‌تری وجود دارد تا فضای نمایشی؛ زمانی که وارد گالری‌ها می‌شوید، نورپردازی کم‌تر و هم‌سوتر است و این امر برای یادآوری فضاهای مذهبی است، به این معنی که همه چیز طوری طراحی شده تا به شما حس خاصی القا کند.»
شیشه‌های رنگی اثر «شرایط و ضوابط اعمال می‌شود» پیوند با فضاهای مذهبی را به زیبایی جلوه‌گری می‌کند و می‌درخشد، آورزمانی برای خلق این اثر با شیشه‌گری به نام لورنا لویی دیاز همکاری داشت که نتیجه‌ی آن ۳۰ پنل نرده‌ای شیشه‌ای در بالکن طبقه‌ی دوم گالری است، هدف این است که اثر از چشم‌اندازهای مختلف درک شود، اگر اثر از طبقه‌ی هم‌کف دیده شود، پنل‌ها و نور آبی رنگی که از میان‌شان فیلتر می‌شود، آرامش، شگفتی و احترام را القا می‌کنند. از سوی دیگر، کسانی که این پنجره‌ها را از طبقه‌ی دوم می‌بینند، با منظره‌ی زمخت و ناخوشایند پشت صحنه مواجه می‌شوند، در واقع قصد هنرمند از آشکار کردن فضای پشت صحنه، تلنگری است که مخاطب به فضای پشت صحنه‌ی نهادها و فضاهای مشترک بیاندیشد.
ماریان فِنتون از کارمندان موزه که کیوریتینگ این اقامت هنری را برعهده دارد بر این باور است که جلب توجه و تمرکز آورزمانی نسبت به فعالیت‌های کیوریتینگ و سازوکارهای کنترل در موزه‌ها آموزنده و روشنگر بوده است. «این موضوع به اثر بینش تازه‌ای بخشید، این‌که چه کارهایی را به چه صورت انجام دهیم، بینشی که به هیچ وجه منفی یا قضاوتگر نیست، بلکه ما را به اندیشه درباره انتخاب‌های بدیهی وادار می‌کند، این موضوع تجربه‌ای چالش‌برانگیز و ارزشمند است.»
آورزمانی پیش از سفر به لندن، در برنامه‌ی بنیاد دلفینا «مجموعه‌داری به مثابه تمرین» برنامه‌ای که سیاست، فلسفه و روان‌شناسی مجموعه‌داری را کاوش می‌کرد،  مشارکت داشت، تا با پژوهشی جدید، مجموعه‌ها و نهادهای میزبان را مورد بررسی قرار دهد. 
این اقامت هنری که به ابتکار کمیته‌ی راهبردی موزه‌ی آقاخان در پادشاهی متحد برنامه‌ریزی شده و بر پایه تلاش‌های اولیه این کمیته برای ایجاد نمایش‌های عمومی جدید، برنامه‌ی اقامت هنرمندان و برگزاری کمیسیون‌های مشترک در بریتانیا و بر مبنای مفهومی‌ای که بنیاد دلفینا وضع کرده، توسعه یافته است. این دو نهاد پیش از این نیز با همراهی حلقه‌ی حامیان همکاری داشته‌اند، که از جمله‌ی آن می‌توان به پرفورمنس سوسن جمشیدی بازیگر تئاتر، گفتگویی با بابک گلکار هنرمند تجسمی معاصر و ارائه‌ی لیست نهایی نامزدهای چهاردهمین دوره جایزه‌ی معمارانه آقاخان اشاره کرد.
بنیاد فرهنگی آقاخان، یکی از نهادهای شبکه‌ی توسعه آقاخان (AKDN) ، موزه‌ی آقاخان را در تورنتو تاسیس کرد، رسالت این موزه کمک به درک و فهم بهتر از سهم تمدن‌های اسلامی در میراث جهانی است و علاوه بر آن توسط نمایش‌های دائمی و موقت سعی در نمایان کردن پیوند‌های بین‌فرهنگی دارد. ساختمان موزه توسط فوهیمیکو ماکل، معمار ژاپنی طراحی کرده که با مرکز اسماعیلیون تورنتو، اثری از چارلز کوریا، حدود ۷ هکتار فضای مشترک دارد، فضای پار نیز توسط ولادیمیر جورُیچ طراحی شده است.