آن جا که با تو بودم

آگاهِ مرگ        بودم

این‌جا که بی‌تو    امّا

یک مرگِ آگاهم.

یدالله رویایی، هفتاد سنگ قبر، سنگ مافان

تجربۀ سیال، یکتا و رهایی بخش شناور شدن در فرم و کوشش برای هماهنگی ذهن و تن، راهی بود برای درک شرایط سال‌های اخیر.

این آثار ادامۀ جست‌وجویم در بازنمایی تن انسان است که در راستای به دست آوردن تجربۀ بیشتر در روابط عناصر دیداری در چارچوب بیان شخصی‌ به آن رسیدم. با این تفاوت که اینجا، بداهگی در خلق فرم و زندگی در لحظه، ذهن را به بازگویی روایتی از تجربۀ زیسته‌ام کشاند؛ از مرز باریک مرگ و زندگی تا محروم شدن از تعامل‌های سادۀ انسانی