گالری تیزیانا دی کارو
گالری تیزیانا دی کارو، جغد در ویرانههای دل آشیانهای ساخته است را که دومین نمایشگاه انفرادی شادی هارونی (همدان، ایران، ۱۹۸۵، مقیم نیویورک) در سالن‌های این گالری است به نمایش می‌گذارد. افتتاحیه این نمایشگاه ۳۰ آذر ۱۴۰۰ از ساعت ۶ تا ۹ شب است.
این نمایشگاه تا ۱۶ بهمن ۱۴۰۰ قابل‌بازدید است. نمایشگاه شامل آثار جدیدی است که تمامی آن‌ها در سال ۱۳۹۹- ۱۴۰۰ ساخته شده‌اند. عنوان «جغد در ویرانههای دل آشیانهای ساخته است» برگرفته از یکی از چندین شعر عامیانه کردی کمترشناخته‌شده‌ای است که در کوه‌های اورامان زمزمه شده‌اند و در میان دیاسپورای خود در سراسر جهان پراکنده شده است.
نمایشگاه با ژانی ژانی ژانی، یک طومار آویز با تکنیک سوزن‌دوزی روی پارچه، شامل نوشته و آیکون‌گرافی آغاز می‌شود که برگرفته از کتاب الفبای کردی کودکان آلفابه نوشته امین بزارسلان است. این کتاب در ترکیه نوشته و چاپ و فوراً ممنوع شد و نویسنده آن دستگیر و به‌اتهام جدایی‌طلبی محاکمه شد. ژانی به کردی (کرمانجی) بر مسکن، خانه و محل سکونت دلالت دارد. نمایشگاه هارونی با خانه به‌عنوان مفهومی ممنوعه آغاز می‌شود، واژه‌ای ممنوعه در زبانی غیرقانونی.
فیلم جغد در ویرانههای دل آشیانهای ساخته است، در کردستان ایران ساخته شده است و درون خانه فرسوده‌ای را به تصویر می‌کشد، جایی که یک گاو آزادانه و بدون دخالت انسان پرسه می‌زند. این تصویر ساده خیره‌کننده با صدای یک فرد دگراندیش کردی همراه می‌شود، کسی که سابقاً ساکن این خانه بوده است که درباره فضاهایی که در طول عمرش در آن‌ها زیسته است تأمل می‌کند: از خانه روستایی کودکی‌اش - «بسان شخصیتی اسطوره‌ای، بالاتنه انسان و پایین‌تنه حیوان»- تا سلول‌های زندانی که زمانی اسب‌های سلطنتی ساکن آن‌ها بوده‌اند، تا خانه‌ای که درهایش به‌نشانه اعتراضی درلفافه زمانی به‌روی رفت‌وآمد حیوانات باز بود. این روایت‌ها، همراه با طنز و طعنه‌ای تعمدی، در مقابل تاریخ بغرنج و دردناک بحران‌های اجتماعی و سیاسی جهانی شامل بحران فزاینده مسکن که وعده‌های سیاسی محقق‌نشده و امیدهای روبه‌اضمحلال طبقات کارگر در سراسر جهان را منعکس می‌کند قرار می‌گیرد.
مسکن بی‌نام ۱ و ۲: نان، مسکن، آزادی و آ برای آتش، عنوان‌های دو مجسمه بزرگ برنجی هستند که فرم آن‌ها مانند محفظه‌های باستانی و مدرن نگهداریِ آثار عتیقه و یادآور محل سکونت انسان‌هاست. عناصر گوناگونی که نماهای مجسمه‌ها را می‌سازند در کنار هم فضاهای معمارانه جدیدی را ایجاد می‌کنند. هر یک از این عناصر که به‌طور پیچیده‌ای ساخته شده‌اند آرزوها، ایدئال‌ها، قول‌هایی که زیر پا گذاشته شده‌اند و امکان‌های سکونت‌گاه‌های انسان‌ها را منعکس می‌کند. شعار انقلابی ماندگار نان، مسکن، آزادی در سراسر فیلم و مجسمه‌ها تکرار می‌شود. این سه کلمه به‌شکل یک لوح کوچک با خط‌الرسم فارسی نشان داده می‌شود. متن با فرم‌های معمارانه‌ای که یادآور پروژه‌های آغازین خانه‌های اجتماعی مدرن هستند و عناصر سوگواری که مستقیماً از بقایای باستانی، گورستان‌ها و اشیا و تصاویر شیطنت‌آمیز از اندرونی‌های باستانی و مدرن برداشته شده همراه شده است.
آثار شادی هارونی اغلب از منطقه زادگاهش آغاز می‌شود وهمواره بن‌مایه‌ها و روایت‌های جهان‌شمول را به‌شکل نوشته، ویدیو، چاپ‌دستی، مجسمه، عکاسی و چیدمان بازتاب می‌دهد. در مرکز هر یک از پروژه‌های او روایت‌های سیاسی و اجتماعی آمیخته با فرهنگ عامه جمعی و شخصی و کندوکاو در متریال قرار دارد. عنصری که آثار او را متمایز می‌کند ظرافت پیوسته‌ای است که از طریق آن او بار سنگین تاریخ‌های به‌ارث‌رسیده و آینده‌های ممکن را می‌پوشاند و آشکار می‌کند. این دوگانگی آشکار میان موشکافی زیباشناختی و سنگینی مهارنشدنی محتوای آثارش واقعیت تجربی جدیدی را خلق می‌کند که در بیان خود هم سیاسی و هم شاعرانه است.
شادی هارونی _ ۱۴۰۰
