;
فروردین ۱۳۵۷ مینا نورى چهارمین نمایشگاه انفرادى خود را در گالرى دو انجمن ایران و امریکا برگزار کرد که شامل هفده تابلوى رنگ روغن روى بوم بود. دو اثر از این مجموعه هماکنون در کلکسیون موزه هنرهاى معاصر تهران نگهدارى مىشود. هشت اثر باقىمانده از آن نمایشگاه پس از چندین دهه دوباره در گالرى امکان به نمایش درآمدهاند.
در این آثار با انسانهایی مواجهیم که از بطن جامعهی آن روزها برمیخیزند و گویی همگی زیر فشار نیروهای نادیدنی دفرمه شدهاند. نقاش با انتخابهای آگاهانه و عامدانه خود، سادگی، واماندگی و طردشدگی این انسانها را هرچه بیشتر به نمایش میگذارد؛ انتخابهایی همچون قرار دادن فیگورها روی پسزمینهای نسبتاً یکدست که آنها را جدا از متن و تحمیلشده نشان میدهد، استفاده از فرمها و سطوح تخت و شیوهی رنگگذاری. مینا نورى با دقت و حساسیتى مثالزدنى به گونهاى آنها را به روى بوم نقاشىاش آورده که هریک دریچهاى به جهانى یکه و منحصربهفرد را به رویمان مىگشایند و زندگى متفاوتشان را روایت مىکنند.