خط نگاره : رحیم نوروزی

داستان کوتاه : طلیعه لطفی زاده

"صداها تو هم میپیچن. دیوارها دارن ترک برمیدارن. این همه تصویر. این همه صدا. حالا میفهمم وقتی دیوارهای ذهن توان نگه داشتن بار سنگین خاطره ها رو نداشته باشه، خاطره‌ها فرو میریزه، با هم یکی میشه و ترکیبی رو میده به اسم فراموشی. فراموشی پره از خاطره های در هم تنیده، انباشته شده. فراموشی فرآورده خاطره های لایه لایه شده است. تارو پود زمان توی فراموشی گم می‌شه، خط زمان توی فراموشی تا بی‌نهایت کشیده میشه و دوباره به نقطه صفر برمیگرده."