شهریار نشات، هنرمند ایرانی برای آیین افتتاحیه استودیوی ماری جوتزه و هنری کروایس در موزه هنر مدرن نیویورک، نمایش «جبر زندگی» را ترتیب داد. این نمایش را چهار اثر شکل می‌دهد: یک ویدئو با عنوان «خون (اتوریته* چیست)»، یک اثر حجمی با عنوان «میله‌ی رقص باله (آیا در این دوران عصبی هستی)» و دو مجسمه‌ی مرمری با عنوان «مغز (دیگر نیاز به شبیه‌سازی نیست)».
 این آثار به شیوه‌های تجربه‌ی هنر می‌پردازد. یک چیدمان برجسته از نور که با تغییر نور طبیعیِ روز، متحول می‌شود و با ارائه‌ی آثار مجزا در یک محیط چند‌حسی که مانند یک کل منسجم عمل می‌کند؛ آثار را به یکدیگر پیوند می‌دهد. نشات به تاثیر تکنولوژی و فناوری بر گسترش توانایی‌ها و عملکرد فرم انسان توجه ویژه‌ای دارد. او با کاوش این پرسش که «چه زمانی بدن انسان در زنده‌ترین حالت خود است؟»، در یک تعادل خاص هم به این موضوع که چگونه تکنولوژی می‌تواند فرم انسان‌ها را بیگانه کند و چگونه می‌تواند باعث بیگانگی میان انسان‌ها شود، پرداخته است. آثار او درباره‌ی تعادل آشفته‌ی میان جنبه‌های مختلف تکنولوژی است که در‌عین تسهیل زندگی انسان، آن را شکننده می‌کند، است. 
آثار نمایش «جبر زندگی»، هر کدام مطابق با یک ایده در یک نظام سه‌جزئی شکل گرفته‌اند و هر کدام شیوه‌ی یک تجربه هستند: تجربه جسمی که با بدن احساس می‌شود، تجربه‌ی دیداری که با چشم‌ها ممکن می‌شود و تجربه‌ی تفکری که توسط مغز ادراک می‌شود. نشات با استفاده از عناصر سیستم عصبی مرکزی در تمام این آثار مجزا از یکدیگر تکه‌تکه‌شدن آگاهی را از که از طریق تکنولوژی‌های معاصر تجربه می‌شود، این سیستم را تقلید می‌کند. یک بدن دراز کشیده، مرکز هسته‌ی مرکزی ویدئو است؛ فرمی در معرض کاوش و اسکن بی‌امان دوربین، که نزدیک و دور می‌شود و بر بالای بدن می‌چرخد، انگار فهرستی از اجزای تشکیل‌دهنده‌ی آن تهیه می‌کند. جانورانی که در تلویزیون به‌نمایش گذاشته شده‌اند نیز، حضوری ساکت و تهدیدآمیز دارند. در تعامل آن‌ها با دوربین، لنز نیز به آینه و همزاد تبدیل می‌شود.

شهریار نشات (۱۳۳۶، ژنو، سوئیس) در اغلب آثار خود به بدن انسان و نمایش‌های آن می‌پردازد؛ هرچند که این مقوله تنها یک تجزیه و تحلیل بصری نیست. آرزو، امید، مرگ و میرایی، شکنندگی و انعطاف‌پذیری از جمله موضوعات مورد توجه در کارهای او است. نشات به قاب‌ها و پایه‌ها توجه ویژه‌ای دارد و از آن‌ها به‌عنوان اجزای جدایی‌ناپذیر کارهای خود استفاده می‌کند. 

مترجم: کیاندخت مسعودی
تنظیم متن: الهه رمضانی مقدم

🏷 حقوق تصاویر متعلق به هنرمند و موزه هنر مدرن نیویورک است.