ی‌سر و بی‌صدا
نویسنده: هوفر حقیقی

عکس‌های صبا سرور، حاصل پرسه‌زنی‌های پیوسته او طی مدت 2 سال است و تصاویر موجود گزیده‌ای است که در اثر استمرار عکاس، خط و ربطی به مرور میانشان پدیدار گشته‌است. این مجموعه نه وابسته به رخدادی خاص‌اند و نه قصد ارائه مستندنگاری واضحی از یک وضعیت فرهنگی اجتماعی عام دارد. با وجود بهره‌گیری عکاس از نوع مواجهات، ترکیب‌بندی‌ها و در کل زیبایی‌شناسی فرمی/محتوایی عکاسی مستنداجتماعی، او تلاش می‌کند تا محدوده‌ای منحصر به فرد را در گستره‌ی وسیع عکاسی مستند‌اجتماعی برای خود بیابد. 
عکاس با تمهید و تعمدی از جنس انتظار برای عکس‌العملی آنی،  با گزینش وسواسی زاویه دید خود هنگام عکاسی، بخش‌هایی از تن فیگورها و نابازیگران عکس‌هایش را در کادر می‌گنجاند و با حذف سر آنها، زمان/مکان‌هایی در پیرامونش را ثبت می‌کند. حذفی که بدون عدول از اصول و قواعد عکاسی مستند صورت می‌پذیرد. در واقع او با به غیاب راندن سرها، تاکیدی ویژه بر وجودشان می‌کند و با بی‌صدا خواندنشان، شنیدن سمفونی گوش‌خراش اصوات شهری را به تخیل مخاطب می‌سپارد. تاکیدی که در یک بازی کلامی در انتخاب عنوان مجموعه، مخاطب را هر چه بیشتر به سوی فضای شخصی عکاس دعوت می‌کند. او به گونه‌ای در حال پاییدن آدم‌هایی در شهر است که خودشان متوجه این پاییده‌شدن نیستند. دید زدنی که از دادن اطلاعاتی شخصی طفره می‌روند و در عین حال در لایه‌هایی حاوی آشکارسازی‌هایی از بستر زیستی آنها است.
در واقع عکاسی مستنداجتماعی، یک سبک مستقل، جزیره‌گون، خودمختار و با مرزهایی روشن و مشخص نیست، بلکه رویکردی در عکاسی است که به مرور، اصول تخطی‌ناپذیر خود را یافته و کارکردها، آمال، کیفیات، اخلاقیات، پیامدها و در یک کلمه هویت خاص خودش را برساخته است. هویتی که نباید زیر تیغ برنده‌ی تفکرات واپسزده، به یک تعریف صلب و نامتغیر، تقلیل یابد.