ریشه کلمه «انسان» از «نسیان» به معنی فراموشی‌ست. انسان به ظاهر موجودی‌ست محدود و فراموشکار.

بارها اندیشیده‌ایم که راه خلاصی از محدودیت‌های وجودیمان، در برابر آنچه که غیر قابل تحمل است، چیست؟ چگونه در برابر ظلم، بیماری، فقر روحی و روانی، بی‌حرمتی وحتی مرگ فیزیکی می‌توان مقاومت کرد؟

به قول ژیل دلوز: «هنر مقاومت است؛

 در برابر مرگ، برده‌داری، شرم، بدرفتاری.»

ایستادنی‌ست راسخ در برابر تخریب فاجعه‌بار اندیشه، در برابر سرگرمی، در برابر بی‌حوصلگی، در برابر سخنرانی‌های سیاست‌مداران و پوچی وعده‌ها و در برابر شایعه‌پراکنی‌هایِ «آدم‌های سرخوش» و سرانجام در برابر نسیان.

امیرعلی نوایی