گالری ریشه۲۹
به تصویر کشیدن ویرانه ها، زوال آن ها و پیدایش و رشد نوستالژی دربارهٔ خیلی چیزها سخن می گوید، اما یک مسئله برجسته تر است: چه اتفاقی برای خود ما خواهد افتاد؟ «حافظههای بیجان» به دنبال نمایش تضاد میان مفهوم مرگ و میل به جاودانگی و بی مرگی ست. در مسیر مواجهه با اشتیاق مداوم بشر برای نو شدن که گذشته را طرد کرده و متروک رها می کند، او همواره در چرخه‌ای، طعمهٔ عملکرد خود خواهد شد. هر چه یک شهر بیشتر گسترش می‌یابد، خاطرات بیشتری می بایست به فراموشی سپرده شوند.
این پروژه، مسئلهٔ نوستالژی، فرآیند بازانکشاف خاطرات در ذهن و طبیعت فانیِ زندگی بشر را کاوش می کند. خاطره‌ها، به عنوان شکلی از قصه، شهرها را به عنوان سکونت‌گاه‌های بزرگ بشری در گذر زمان انباشته می کنند. سازه‌های شهری ذخیره‌گاه های عظیم یادبودهای بشری هستند. این پروژه همچنین یک سوال مطرح می کند. از ما چه خواهد ماند آنجاکه امروز، تاریخِ آینده خواهد شد؟
«حافظههای بیجان»، مجموعه‌ای در حال تکمیل از چیدمان-ویدئوهایی که بر شهر و ارتباط آن با هستی انسان متمرکز است، تاکنون شامل چهار قسمت، «آینه و باران»، «آینه و خاک»، «آینه و برف» و «آینه و سراب» می‌باشد. این پروژه، یک تجربهٔ بینابینی از هنر چیدمان و ویدئو ست که در آن از آینه و دیگر اشیای بازتاب دهندهٔ تصویر، استفاده شده است. آینه دروازه‌ای به جهان متافیزیک است؛ و بازتاب آن، بدیل پژواک اندیشه، به مشاهده کننده این امکان را می دهد تا سوی دیگر واقعیت را ببیند، تخیل کرده و به بازیابی یادبود‌ها و خاطره‌ها، هر چند مبهم و ناپیوسته بپردازد.
