یوهان هویزینگای هلندی به عنوان یکی از نظریه‌پردازان کلیدی در حوزه فرهنگ بازی در کتابش با عنوان انسان بازیکن، ماهیت آزادانه و داوطلبانه کنش‌های بازیگونه را چیزی می‌داند که از قواعد روزمره جداست (چیزی که او قلمرو جادو می‌نامد.) اما او به این موضوع نیزاشاره می‌کند که انجمن‌های بازی در تعیین منش بازی کردن و حفظ ماهیت بازی در فرهنگ‌های متنوع از نقشی محوری برخوردارند. هویزینگا بر این موضوع نیز تاکید می‌کند که بازی فی‌نفسه کهن‌تر از فرهنگ است، به طوری که حیوانات نیز همچون انسان‌ها به بازی کردن تمایل دارند. در نهایت او نشان می‌دهد که اشکال برتر بازی‌ها برآمده از اجتماعات انسانی است و ارتباط نزدیکی با انواع هنر، ورزش و مراسم مذهبی دارد.