اتفاق‌های بصری گوناگون، تنوع در رفتار با ابزارهای کار و به‌کارگیری رنگ‌های شفاف آثار منیر زنده را از حرکت و جنبش مملو می‌کند؛ جنبشی که گاه یادآور نقاشان انتزاعی مکتب نیویورک است و گاه نشان از رفتار اکسپرسیونیستی هنرمند و در نهایت خودش در زمان و وضع خلق اثر است.
اما فارغ از انتصاب هنرمند به جریانی خاص در هنر انتزاعی، او با تصویر کردن مربع‌هایی کوچک، نه فقط انگار پالت رنگی تابلو را به شکل خلاصه در بخشی از اثر می‌گنجاند که در عین‌حال برخلاف رفتار اکسپرسیو، با تومأنینه این گوشه‌ها را نقاشی می‌کند. از سوی دیگر ما را در جهانی دو تکه میان واقعیت پیش رو و زندگی مجازی و دنیای دیجیتال قرار می‌دهد. همین برخوردهای مختلف است که بیان هنری او را گسترش داده و چشم بیننده را در پی کشفی تازه در تابلو می‌گرداند.
منیر زنده با این بازی‌های متعدد بصری فضایی نو را پیش روی ما می‌گذارد و ما را به لذت و مکاشفه‌‌ی پی در پی از تنوع دعوت می‌کند.
منیر زنده سمبلی از نقاشان انتزاعی اخیر است که درون خود را از طریق رنگ‌ها فریاد زده و به دنبال تاکید بر مفاهیم اجتماعی به خصوصی نیست بلکه بیشتر در صدد ابراز خود و آنچه که هست و آنچه که از پیرامون دریافت کرده و از درون خود عبور داده است.
هر بار رنگی از هنرمند حرفی به میان آورده و به سمت‌های مختلفی از بستر بوم نشانده اما هر رنگ راه خود را پیدا کرده و گویی این است راه هنرمند. از این روی نقاشی انتزاعی آن هم با رنگ‌هایی مطمئن از منیر زنده را می‌توان اعتراف رنگ‌ها خواند.