مجموعه‌داری در نگاه کلی به گردآوری، نگهداری و ارائه مجموعه‌های گوناگون اطلاق می‌شود؛ از تمبر گرفته تا اسکناس، کتاب، عتیقه و غیره. اما امروزه مجموعه‌داری آثار هنری نه تنها یکی از اشکال رو به رشد مجموعه‌داری است بلکه در عین‌حال نقش مهمی در شکل‌گیری جریانات هنری، تغییرات سلیقه‌ای در سطح عمومی جامعه، چرخه‌ی اقتصادی و میراث تاریخی و فرهنگی دارد. گسترش مجموعه‌داری به شکل‌گیری مجموعه‌های عمومی و موزه‌ها منجر شد. امروزه می‌دانیم که تاریخ به عنوان عاملی موثر آموزه‌های بیش‌تری درباره‌ی راه و روش و مجموعه‌داری درست و تاثیرات آن ارائه داده است. از زمان شکل‌گیری مجموعه‌داری مدرن در دوران رنسانس و تمایل نخبگان و فرهیختگان به این فعالیت، مکان‌هایی برای آثار مجموعه‌ها در بیرون از فضای مذهبی و سلطنتی به وجود آمد. به‌مرور مجموعه‌داری دیگر تنها به طبقه‌ی نخبه محدود نشد و همین امر منجر به شکل‌گیری موزه‌های ملی شد. موزه‌های ملی دولت-ملت‌ها را در مقام مجموعه‌دار نشاندند و سبب شدند که آن‌ها هویت وجودی خود را به‌واسطه‌ی این فعالیت هنری درک و بیان کنند. مجموعه‌های ملی برای هر ملت سرمایه‌ای فرهنگی به شمار می‌آید