آنگاه که کلاف زمان ، آرام‌آرام درهم‌پیچیده می‌شود انسانِ امروز از “با” طبیعت بودن، به “از” طبیعت بودن خو خواهد گرفت. در این نمایش تصاویر زنانی را می‌بینیم که در حال اندیشیدن به آنچه احاطه‌شان کرده است در خود فرورفته‌اند، آنان خشونت جهان خود را با هوشیارانه با الهام از طبیعت به زاد و زندگی بدل می‌کنند.
------------
آرمین ابراهیم پور نقاش فیگوراتیو اکسپرسیونیسم، آثار خود را در یک دهه ی اخیر بر عنصر خط و بافتِ پر قدرت پایه نهاد، کلاژهای اکرلیک و روزنامه در غالب فیگورهایی که در آن چشم ها و نگاهی که به مخاطب دارد، مخاطب را به تعاملی خردمندانه فرا می خواند، و اینبار نمایشگاه زاد و زی معرف پرتره ی رو در روی زنانیست که با چهره ی معصوم و مغمون خود، در اندیشه ی آنچه محاطشان کرده ما را به  تماشا می نشینند.نمایشی باوقار از اندوهِ فیگورهایی زنانه که خشونت جهان خود را هوشیارانه به زاد و زندگی بدل می کنند .
تابلوهایی که همچون آینه بازتاب رنج ها و تأملات درونی یکایک ماست.
ابراهیم پور با فیگورهای کلاژ اکرلیک خود در این نمایشگاه، مخاطب را به تحسین مصائب زندگی دعوت می نماید، چراکه رواداری و ارج نهادن رنج، تجربه ی والایی از زندگیست و داشتن برداشت های آرمانی از زندگی، انسان را از رویارویی با واقعیت های تلخ دور می نماید.
به زعم  هنرِ سمبلیکِ ابراهیم پور اگر زندگی دشوار نبود، زیبایی خود را نمایان نمی کرد و صرف زیبایی مطلق، انسان را برای هوشیار و منتقد بودن فلج می نمود.
در اغلب آثار، کلاژ ِروزنامه معرف خبرنامه های جاری و ساری در جریان روزمرگیست که فیگورها را در محیط خود بلعیده و گریزی از آن نیست و تنها مهار آن طبیعی بودن است، همچون طبیعت.
آنگاه که کلاف زمان ، آرام آرام در هم بافته می شود، انسانِ رنجور امروزی از "با" طبیعت بودن،  به "از" طبیعت بودن خو خواهد گرفت. 
طبیعتی که در خود زایش و زوال را به همراه دارد و رنج زیست آدمی را شکوهمندانه به زایش و زندگی بدل خواهد کرد.
متین عزیزی 
مهر ۱۴۰۲