مجموعه حاضر، اُدیسه نام گرفت، اشاره به سفر طولانی و پرماجرای ما که در آن داستان های پرپیچ و خم بر روی طومارهایی از پارچه به روایت درآمده تا لمس و پذیرش هرچه بیشتر و عمیقتر ابعاد و همزمانی اتفاقی رویدادها را منعکس نماید.

تجربه شرایط نازیسته، ما را با جنبه های مثبت و منفی وجودمان مواجه نمود. در تب و تابی که جنبه هذیانی پیدا کرد و مجال بروز به بسیاری از خصیصه های شخصی ما را داد. از عادات و شیوه معمول زندگی گسستیم و در تقابل با ترس های وجودی قرار گرفتیم که غلبه بر این ترس ها از مهمترین بخش های مقابله با وضعیت جدید بود.

اُدیسه ما همانقدر که داستان تلاش و مشقت و خشونت است قصه پایداری و امید هم هست. بازیافتن کرامت انسانی حتی به قیمت سفر به آخر جهان.