در دهه‌ های گذشته، رویکردهای متفاوت هنرمندانِ عرصۀ نقاشی خط در استفاده از هنر خوشنویسی و بهره‌گیری از عناصر فرم‌گرای خط، منتج به خلق آثاری شده است که از خاستگاه هنری، نگاه و علایق هنرمندان این حوزه سرچشمه می‌گیرد و دامنۀ آن از رنگی‌نویسی تا انتزاع کامل ادامه دارد.

از سویی لزوم استفاده از عناصر خط در ذیل آثاری که نقاشی‌خط نامیده می‌شوند، دامنۀ اجرا را محدود، رسیدن به بیان شخصی را سخت و چالشی را برای اجرای متفاوت و چگونگی حضور خط ایجاد می‌کند .

اما آثار این نمایشگاه اصرار بر حضور کامل خط ندارند .

خط در شکل دیتیل کلمات و حروف ظاهر می‌شود و خوانش معناداری را دنبال نمی‌کند؛ همچون نشانه‌ای است که قرار است یادآور تاریخ باشکوه خط و خوشنویسی این دیار باشد.

استفاده از پالت رنگی محدود هنرمند در اجرای سطوح تک‌رنگ و اغلب هندسی، که کنتراست بالایی با رنگ مشکی و قدرتمند خط دارد، نوعی تعادل رنگی و تاثیرپذیری متقابل پدید می آورد و سعی دارد آثار را با بیانی گرافیکی به فضایی نقاشانه هم نزدیک کند .

اجرای روی کاغذ این آثار بر حس و حال آن نیز افزوده است .

آثار هنرمند نازنین و با اخلاق علیرضا روح‌الامینی، نمونه روشنی از این تعریف جکسون پولاک است که می‌گوید «نقاشی نوعی خودشناسی است. هر هنرمند خوبی آنچه که خود هست را نقاشی می‌کند».

رضا رینه ای

آبان ۱۴۰۲