هنرمندان به عنوان قشری از هر گروه، 
نحله و جامعه در برخی از موارد دست به واکنش‌های جسورانه و گاه متحیرکننده‌ای زده و شرایط اجتماعی خود را به شیوه‌های مختلف متجسم می‌سازند؛ گویی هنرمند به آینه‌ای ماند که در تلاش است تصوُری از واقعیت زیسته‌ی خود را بازتاب دهد.
  این واکنش هنرمندان را شاید بتوان زیست هوشمندانه، آستانه‌ی تاب‌ آوری، مسئولیت اجتماعی و یا هر عمل دیگری خواند!
مثال‌های بسیاری برای اثبات این گفتار در هنرهای تجسمی یافت می‌شود که آثار هنرمندانی چون گویا، کلویتس، پیکاسو، اتودیکس، آی‌وی‌وی، آبرامویچ و... را می‌توان تنها بخش کوچکی از آن‌ها دانست. 
در این نمایش، هنرمندان به گونه‌ای هدفمند به واسطه‌ی مسئله‌ای مشترک گردهم آمده‌ و با زبان و بیانی شخصی دست به اجرای آثار زده‌اند.

جهانبخش امیربیگی