مرجانه‌های آلفا، نام بی‌نظیریست که برای عبور از یک شهر به آن رسیده‌ام. شهری که ورای یک تجربه علمی و نظری قرار گرفته است.

میزان انرژی و تمایل ما در عصر حاضر، در نقطه‌ای از مکانیزم کارکرد ذهن ما قرار دارد؛ که به طور حتم میزان تسلط هر کدام از نیمکره‌های مغز ما آن را مشخص می کند. حرکت هنر غافلگیری محض است، ترکیبی از ریاضی عالی کیهان و دریافت حواس پنجگانه بتا در اتمسفری کاملا کنترل‌شده،رقص دانه برفی که با هو هوی باد به اطراف می‌رود و در عین حال به دور خود می‌چرخد را در نظر بگیرید. هنر کشش و میزان تسلط نیمکره‌ای عظیم را به نمایش می‌گذارد این نمایش می‌بایست احساس شود.این نمایش تزیینی نیست خود‌فروش نیست، لاکچری نیست، شیک و مرموز نیست حتی طلایه‌دار جنبش و مکتبی هم نیست اما حالتی از بی‌تمایلی به حالت‌هاست؛ آرام در کناری،ریز و رونده پیش‌برنده‌ی ممکن‌ها در اندام غلیان‌های درونیست و صد البته تنها کار خودش را می‌کند و شاید در نهایت به قول مارسل پروست احساسی جز حس خونسردی،را در برابر دیدگان ما به هماوردی نطلبد!

خطوط درهم و اخطار نزدیک نیامدن رنگ از فاکتور‌های چسبیده به تعلقات مجموعه کار من است. دعوت به تخیل کردن و وابستگی به زبان تجربه در مجموعه مرجانه‌های آلفا، آرمانی از حواسپرتی‌های حواس پنجگانه من است که برای تسلط به آن هزینه بیشماری داده شده است و اصلا پشیمان نیستم. اتفاقی که در ارائه‌ی بی‌تکلم آثار میبینید: بیقراری‌های درونی ناخدایست که بادبان می‌اندازد و بی‌قطب‌نما و گستاخ سمتی نو می‌خواهد که حتما ساحل آرام یا بندر یا اسکله‌ایی در فراسوی،جغرافیای خاص نیست که می‌شناسیمش.پرتاب شدن به سمت اقیانوسی که از اهالی آن بوده‌ایم، و مرجانه‌ها جلبک‌ها و خزه‌هایی که جز با غرق شدن موفق به دیدار آنها نخواهیم شد. نیمکره آلفا استفاده بی‌تعارف همهمه‌های درونی و ارتباط با آسمان گیتی و نشانه‌های کیهان و زبان هنر را در وزنه حضور خود جای می‌دهد، و نیمکره بتا کاملا بالعکس به حواس پنجگانه ممیزی شده در حاشیه زندگی اکتفا می‌کند، و اداره چیدمان‌های الفبای معناها را در دستور کار قرار می‌دهد و از گمانه‌زنی‌های هر حدیث نفسی به شدت فاصله می‌گیرد و کارخانه بدن و سریر جان را می‌طلبد؛ حال:ثبت و ضبط و قرارگیری تصمیمات فارغ از ارتعاشات لحظات زندگی ما در تخیل و حافظه ناخودآگاه تاثیری ندارد،کماکان مانند ماسه‌های ریز کف اقیانوس‌ها که تنها گل‌آلودکننده تصور ما هستند، تصمیمات پایانی، از فرآیند نیمکره آلفا یا نیمکره بتا‌یست که فرمان‌روایی هر کدام، اینکه کدام یک حرف پایان را می‌زند از مدت‌ها پیش تعیین شده است. تسلط هر کدام در جمجمه‌ی هر یک از ما این حقیقت را خاطرنشان می‌سازد که تنها و تنها یک فرمانروا وجود دارد.

رئوف فلاح

23 آبان نود و چهار