این عبارت کوتاه، از شگفت انگیزترین جملاتی است که شنیده ­ایم. در هر جغرافیایی که باشیم، با هر نژاد و زبان و دین، چیزی که قابل انکار نیست، گذر زمان است. حتی تولد و مرگ که قاطع ­ترین رویدادهایی است که در زندگی تجربه می­شود، زیرمجموعۀ زمان و گذر بی ­وقفۀ آن است. از این­ روست که مفهوم «این نیز بگذرد» با زندگی و مرگ و مهم­ ترین ­رویدادهای جهان در هم می­تند و در دهلیزهای خم اندر خم و پیچ اندر پیچ و از پی هیچ، گره می­ خورد. این عبارت کاربردی دو سویه دارد؛ به هنگام نشاط و سرمستیِ ناشی از قدرت، سبب می­ شود تا کمتر دچار غرور و خودخواهی شویم و در زمان رخدادهای ناگوار و غم ­انگیز، گونه­ ای امید را در دل آدمی زنده می­دارد. «این نیز بگذرد» از منظر مفهوم و نیز از نظر خوشنویسی، مصداق سخن «سهل و ممتنع» است، یعنی در نظر اول بسیار آسان می ­نماید ولی در عمل دشوار است. این عبارت پیشتر در قالب سطر نوشته می­شد، سطری کوتاه و سه کلمه ای ولی با ورودش در قالب­های آزادتری چون سیاه­ مشق، ساختارش نیز همانند مفهومش، از رمز و رازهای بیشتری سرشار می­شود. «این نیز بگذرد» در زبان­های دیگر نیز حضور دارد و از اشتراکات فرهنگی اقوام است. در زبان عربی، عبارت «لا شیء یدوم» و در زبان ترکی «بو دا گچر» و در انگلیسی: This too shall pass تقریباً در همین مفهوم ساخته شده­ اند. از سدۀ ششم هجری، از سنائی غزنوی و عطار نیشابوری تا ملک الشعرای بهار و رهی معیری، سخنوران فراوانی از این عبارت بهره ­ها برده ­اند. با این حال، حضورش در خوشنویسی، با اوج گرفتن خطّ نستعلیق در سدۀ سیزدهم و به قلم یگانۀ دوران، میرزا غلام­رضای اصفهانی همراه است. آثار این نمایشگاه حاصل تجربیاتی درازآهنگ است، خواه مشق نقلی و خواه فضاهایی آزاد که تا اندازه ­ای نشانگر فردیت خوشنویس است.