کامبیز درم‌بخش (۱۴۰۰-۱۳۲۱) به معنای واقعی شاعرانگی و بداهه‌سرایی و نگاری در آثارش موج می‌زند. او یک طراح به تمام قامت بود و می‌توانست از هر حادثه‌ و فراز و نشیبی در راستای ایده و خطوط بر کاغذ بسیار دقیق و موجز بهره گیرد.
آدم‌های او خلق‌شدهٔ نگاه و دنیای وی هستند و صاحب یک مُلکِ جغرافیایی تاریخی در فرهنگ ایرانی هستند. او در رفتار اجتماعی بسیار ظریف و دقیق بود و آدابی منحصربه‌فرد را در اجتماع داشت و دقیقاً همین بازتاب را در آثارش می‌بینیم. درم‌بخش یگانه بود در ساحت تصویر و فضاسازی‌هایش و او با زبان پر از شوخ‌طبعی، سرمستی می‌آفرید و تمامی آنچه که در زیستش جاری بود در آدم‌های بی‌نشان و ساده‌اش جاری می‌شد. او را باید در قلمرویی پهناورتر از کاریکاتور جُست زیرا یک الفت و عمیقاً یک نگاه هستی‌شناسانه در اثر داشت و واقعاً باید گفت آدم‌های خلق‌شدهٔ او مخلوقات ساحت هنری اویند.