یاحق. تنها به دنیا می‌آییم و تنها می‌میریم. حتی بیشتر اوقات زندگی تنهاییم اما بی‌رفیق و بی‌یار و بی‌سر و همسر که نمی‌توان زیست. آن بزرگ هم که گفت کرگدن‌ها تنها سفر می‌کنند، حواسش بود که تحمل این تنهایی، بی‌رفیق و بی‌همسفر نشدنی است. فلذا کرگدن‌ها گاهی تنها سفر نمی‌کنند، فرصت دست دهد تنهایی‌شان را با گنجشگ‌ها و درخت‌ها، حتی با فیل‌ها قسمت می‌کنند و شب تاریک بی‌کسی را به صبح روشن‌ مهر می‌دوزند. بگذارید بیتی هم از سعدی بخوانم. آنجا که گفت: ای خواجه برو به هرچه داری/ یاری بخر و به هیچ مفروش. معلوم است که یار خریدنی نیست و در هیچ دکانی دوست نمی‌فروشند. او از اینکه گفت بخر، منظورش این بود که اگر هزینه رفاقت و همدلی، همه هستی‌ات، بلکه همه تنهایی‌ات باشد، می‌ارزد. یقین کنید که می‌ارزد.
علی میرفتاح