گل و مرغ در نقاشیِ ایرانی پیشینه‌ای دیرینه دارد و در دوره‌های مختلف بر بسترهای متفاوت ظاهر شده است. رمز و راز نهفته در این نقاشی‌ها حکایت امروز است؛ به عبارتی، «صورتی در زیر دارد هرچه بر بالاستی» و عنوان نمایشگاه گویای همین است:
«بلبلی برگِ گُلی خوش رنگ در منقار داشت
و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌هایِ زار داشت»
اجرای نقاشانه و گزینش هنرمندانه و دلنشینِ رنگ و فرم، فضای شاعرانۀ کارها را دیدنی‌تر ودلچسب‌تر می‌کند و بیننده را در بازآفرینیِ باغِ دلخواهِ رویایی، به بازی می‌گیرد