گالری اُ نمایش گروهی «پرده‌های نهان، پرده‌های عیان» به کیوریتوی بویه سادا‌ت‌نیا را برگزار می‌کند. کشف حقیقت همیشه مدنظر ما انسان‌ها بوده است؛ فرا رفتن از ظاهر امور و رسیدن به آنچه در کنه آن‌هاست، پیدا کردن روابط میان امور و پی‌بردن به پشت پرده‌ی آن‌ها. گرچه که ما همزمان نقاب‌ساز و حاجب و حائلیم. بودن صورتی از بودن است و همچنان که جهان ما را شکل می‌دهد، ما نیز صورتِ بودنِ خویش را شکل می‌دهیم. ما دسته‌بندی می‌کنیم، طبقه‌بندی می‌کنیم و چنان‌که جهان خود را صورت‌بندی می‌کنیم، آن را درمی‌یابیم. ما ناظم و منظوم نظم خودیم. هر بار که جهان را درمی‌یابیم، لایه‌ای به لایه‌های جهان اضافه می‌کنیم. گویی پرده‌ای جدید از نمایشی جدید آغاز می‌شود. هنرمند بازیگوش، همچون کودکی گوشه پرده‌ی نمایش را کنار ‌زده، زیرکانه پشت پرده را می‌نگرد. انگار که می‌داند این پرده همچون پرده‌ی بوم اوست. می‌داند که این پرده نیز گردانندگانی دارد و کسانی برای ما پرده‌ای ‌برافراشته‌اند. چون کودک پرده‌ی نمایش را به بازی‌ می‌گیرد، جهانِ روی پرده برای تماشاگران فرو‌می‌ریزد و ما لحظه‌ای دیگر‌بار مجاز بودن جهان پرده را در‌می‌یابیم. بویه سادات‌ نیا