در این مجموعه تاثرات من از چهره های محیط اطرافم به تصویر در آمده است . به هم ریختگی ساختاری در پرتره ها نشانگر عدم ساختار های درست فکری در آنها است . به نظرم صورت هر کس تصاویر نهفته ی زیادی دارد و آن طور که منظم در فرم جسمی و بدنی آفریده شده اند ، در رفتار و باطناشان به چشم نمی آیند و دارای نظم یکپارچه ای نمی‌توانند باشند . آشفته اند و وضوح شان نا پایدار است .  این مجموعه تلاش من بود تا با کنش نقاشانه آن ها را به تصویر بکشم. از این رو این تجربه که نامش را 《 دیدن 》 میگذارم می تواند وجهی عمومی نیز داشته باشد .