رهایی شورانگیز خط فارسی
امیر سقراطی
 
فرشبافی یک هنر قدیمی و گرافیک مدیایی تازه است. در این آثار تلفیق دو چیز قدیمی و جدید؛ فرش و ادبیات نو، خوشنویسی و گرافیک، هنر کهن و معاصر، بستر صنایع دستی و هنرهای تجسمی با هم پیوند یافته‌اند. ابراهیم حقیقی همیشه در هنرش با صبوری و تأمل چیزهایی از فرهنگ ایران را کنار هم نشانده است. دو چیز متفاوت که به غنای مفهومی و بصری آثارش انجامیده است. 
فرش نماد دقت و تأمل و صبوری است و زمان در خلق آن خود را به شکلی نیرومند نشان می‌دهد. فرش‌های ابراهیم حقیقی هم نماد دقت و تأمل و صبوری او در هنر هستند، تنوع خط‌نگاری این هنرمند را می‌توان در فرش‌ها به تفکیک دید که خط چگونه در اثری رها و آزاد و ناخوانا است و چگونه در اثری دیگر منزه و منظم و بسط‌یافته ترسیم شده است. این پیگیریِ ردِ زمان بر شکل خط‌نگاره‌ها تماشای صبوری هنرمند و دقت‌اش بر تکوین و تکامل خط فارسی در آثارش است. 
رهایی شورانگیز خط‌ فارسی در این آثار هم نمایی از تغزل و کرشمه‌ی هنر خوشنویسی است و هم رهایی ادبیات نو را از قیود و افکار قدیم نشان می‌دهد. از منظری دیگر ابراهیم حقیقی، فرش این همنشین ایرانیان در اعصار و قرون را به عنوان ایرانی‌ترین نماد زندگی هر روزه، در شور و حرکت و سیلانی تازه به نمایش می‌گذارد و از بستر فرهنگی ایران کهن، هنری تازه‌ به تماشا آورده است. در واقع حرکت، رهایی و آزادی و همچنین نماندن در قید و بند مختصات از پیش تعیین‌شده، از مؤلفه‌های شخصیتی او  و از شاخصه‌های مهم آثارش است.