نخ و سوزن از کهن ترین ابزاری است که زنان با آن کار کرده اند.
ابزاری که ارتباط طرح را با پارچه مستحکم‌ می کند.
با سوزن و نخ پارچه را می دوزند، ترمیم و تعمیر می کنند، وصله می زنند و نیز منقش می کنند.
زنان اقوام متفاوت از سوزن دوزی برای بیان محیط پیرامون خود نیز بهره برده اند. 
 از کاربردهای دیگر سوزن و نخ ،بخیه زدن به زخم ها  وگسیختگی پوست تن است.نوعی ترمیم تن و بدن.

و این ها همه اندکی از دلائلی است که مرا به دوختن و وصله زدن در برخی از آثار این مجموعه ترغیب کرده است.
 
بقچه های رنگین کوچک در بین کارهای من یادآور" نظر قربانی های سنجاقی" حرزها و تعویذهایی هستند که هر کدام شامل ادعیه ، نمک و جملات مقدسی بوده اند که مادران در سالهای دور و حتی امروز، آنها را برای جلوگیری از چشم زخم، حوادث ، غلبه بر ترس و وحشت و نیز محافظت کردن و در امان بودن به "پر قنداق" یا لباس کودکان خود می اویختند.

"سیاه دوچ"
در گویش مردم بلوچ به معنای سیاه دوزی است.اسم این مجموعه از کارهای من برگرفته از 
روشی است کاربردی و تزیینی در سوزن دوزی بلوچی بر لباس زنان بلوچ،که صرفا با نخ سیاه رنگ سوزن دوزی میشود.