در دهه ۸۰ با دسترسی هرچه بیشتر مردم به اینترنت ماهواره, تلفن همراه و.... موج عظیم اطلاعات خودش را نیز در کشورمان به طور فزاینده‌ای نشان داد. زیست بومی و همزمان آشنا شدن با تنوع فضا در زندگی و امکانات فردی، اجتماعی به وسیله رسانه جوانان  را سوق می‌داد که برای تجربه‌های دیگر در زندگی، دست به تغییر تفکر خود و یا عمل برای خواسته‌های ناخواسته خویش بزنند. امروزه با توجه به موفقیت یا عدم آن در هر صورت میدان وسیع‌تری از بلاتکلیفی, گیجی و افسردگی در جامعه شکل گرفته است. 
در سالن شماره (۱) آثاری مربوط به فضای دهه ۵۰ را مشاهده می‌کنید. در این آثار اشخاص یا جمع خانواده ایستا، آگاه به محیط خود و شاد هستند. 
ولی در آثار سالن شماره(۲) با توجه به موضوع یاد شده احساس بی تفاوتی و سردرگمی در عصر حاضر  در فضایی مبهم نمایان تر است.
 چاپ آثار نقاشی شده  در صفحات  طلق همان صفحات نمایشی رسانه‌ای است که جوهره انسان را در قاب شفاف خود حل کرده است. استفاده از پوسته‌های خوراکی روزمره بعنوان کلاژ در این آثار حاکی از مصرف چیزهای دم دستی و بی‌خاصیت است که فضایی رسانه‌ای خالی از آن نیست. به علاوه از اجرای رنگ و روغن، چاپ و نرم‌افزار برای رساندن فضایی پر زرق و برق، درهم  و مبهم  به کار گرفته شده است.