پرتره‌های ضربه خورده‌ایی که اشاره به لایه‌های درون شخصیتی دارند. ناخودآگاهی که روزی پا در قلمرو خودآگاهی می‌گذارد و واژه‌ها مفهوم بصری پیدا می‌کند. در واقع اینجا هنرمند است که نقش بسزایی در آفرینش و برقراری ارتباط با یک دنیای واقعی و گاهی فرا واقعی دارد. آنچه پُتکِ پرتره خطاب می‌شود بازتابی از تعاملات انسان با دنیای پیرامون‌اش است‌که خوشی‌ها و ناخوشی‌هایی به‌همراه دارد. رخدادهایی که می‌تواند درونی یا برونی باشد و این ریزش‌ها و تغییر ماهیت‌های بصری است‌که زمانی در قالب سبک‌های هنری دسته‌بندی می‌شد و امروز نوعی توان‌مندی روحی نام می‌گیرد و حاصل آن، برون ریزی و نمایش عواطف و احساساتی است که در مجموعه " پُتکِ پرتره " در آثار هنرمندان مشاهده می‌شود.