در همه این آثار، خطوطِ مستقیم میانِ طبیعت و فنِ در نظر گرفته‌شده و با اقدام-تلاشی به یک معنا «ناجیانه» بین مواد و متریال در حالاتی دست‌نخورده؛ یعنی بکر/طبیعی و با کم‌ترین شدت مداخله در آن، حالات و فرم‌هایی ایجاد کرد که با آن می‌توان ثابت کرد اجسام اطرافِ ما نه فقط به خوبی دیده ‌نشده‌اند، بلکه حتی بی‌نهایت دست‌کم گرفته شده‌اند.