تلاقی درد و خلاقیت، حقیقتی عریان را بازگو می‌کند که نه تنها محصول رنج، بلکه گواهی بر انسانیت جاودان آنهاست.
این آثار پژواکی از واقعیت‌های تلخ و فراموش‌شده را با ظرافتی پر از حسرت و زیبایی بیان می‌کنند. در این جهان شکننده، جایی که ناتوانی و فقر همچون سایه‌های سنگین بر دوش این بیماران سنگینی می‌کند، هر ضربه‌ی قلم یا هر رنگ‌پاشی بر بوم، تلاشی است برای فرار از این اسارت. همچون خاطرات محو شده در دل زمان، این هنر، لحظه‌ای کوتاه از زندگی است که می‌کوشد معنای از دست‌رفته را در دنیایی بی‌رحم باز یابد.