نمایشگاه  دو  در  یک

آموزه‌های هنری همچون میراثی از نسلی به نسل بعد و از دوره‌ای به دوره‌ی بعد منتقل می‌شود. گویی با دنبال کردن همین روند می‌توان پی به شباهت‌های ناگزیر و تفاوت‌هایی غریب برد؛ آن‌گاه که هر هنرمندی آن‌چه را که آموخته آن‌چنان که دوست دارد تعبیر و از آن خود می‌کند.

هنرمندانی که در این نمایشگاه گرد هم آمده‌اند از دو نسل متفاوت ولی پیوسته هستند و بخشی از آن‌ها شاگرد سال‌های دورتر آیدین آغداشلو. در نتیجه می‌توان ردپای سنتی مشترک را در میان‌شان جست و در پی نشانه‌هایی در آثارشان گشت که نتیجه‌ی همین هم‌زمانی‌هاست و از سویی به تفاوت‌های فراوانی اشاره کرد که محصول نگاه فردی هر هنرمند، جستجوهایش، تحلیل فردی و شخصی او از آموزه‌ها، دوران و تجربه‌ی زیسته‌اش است.

 شاید جستجوی همین نقاط اشتراک ناگزیر و تفاوت‌های غریب، یکی از جذاب‌ترین جستجوها در روند مطالعه و تماشای هنر باشد. این رویکرد همان چیزی است که با تماشای آثار این نمایشگاه شما را به تماشای بیش‌تر فرا می‌خواند.

شهرزاد رویائی

مهرماه ۱۴۰۳