«حدفاصل»، به نوعی بازنمایی تجربی شهر تهران است که عمدتا با انبوهی از مکعب‌ها و فواصل میان آن‌ها شکل گرفته است. مکعب‌هایی که ما را با لایه‌های متفاوت مواد و مصالح مواجه می‌کنند و در پرسپکتیو، فرم‌هایی جدید می‌سازند. این مجموعه توأمان گذار از عکس به حجم و بالعکس است. گذاری که گاه ساختارهای آشنا را به هم می‌ریزد و گاه از نو ساختارهای جدید خلق می‌کند. شاید بتوان گفت هنرمند با رفت‌و‌برگشت میان مدیوم‌ها و مواد متفاوت و کلنجار رفتن با فرم و سازه، این توده‌های مکعبی را به نوعی از آن خود ساخته و بازتولید می‌کند.