نمی‌دانم چه زمانی وارد جهان زیبای “ژاک دمی” شدم، اما یک زبان مشترک میان من و این کارگردان فرانسوی بود: «رنگ»
با گذر زمان از میان غبارِ ذهن آرام آرام رنگ‌ها پدیدار شدند.
راه خلاصی از اسارتِ روز‌های تلخ چیزی نبود جز  چتر‌های شربورگ*، بوم سفید و خیالی شیرین...

زهره حاتمی‌پور

* نام فیلمی از ژاک دمی به سال 1964