در هنگامه هیاهوی بیرون زدگی و برون افتادگی مفرط هنرمند معاصر از خلوت و انس خویش،
در زمانه غوغای ادعاهای فلسفی و نخبه گرایی ها و نخبه نمایی های مد روز،هنرمندانی هنوز  به فهم  و ادراک بی واسطه از خویشتن خویش و جستجوی نه چندان فعالانه بلکه شهودوار و باطنی مشغولند.
حاصل کار ایشان نه قرار است نظام معنایی و فلسفی جدیدی را بنیان گذارد و‌ نه دهان حیرت همگان را به پاسخی دندان گیر یا دندان شکن  وا کند.
بی آنکه عطش آلوده و سراسیمه بکوشد فریادهای بلند سردهد در زمزمه آهنگین و آشتی جویانه ای با هستی خویش در گفتگوست.
کشف هایش بی سرو صداست و زبان ادعایش خاموش.
بسنده میکند به "اشاره "ای چنان رقیق که مخاطب از خلال شفافیت آن بتواند به تصاحب لحظه یا آنی متناظر با احوالات خویش  نائل شود.
مجموعه آثار نقاشی "اشاره" با تکنیک مداد رنگی خلق شده اند و همچون ابزار خلق آثار به پاکی و سادگی ،آنات و اشاراتی را با مخاطبانش به میان میگذارد.
بهزاد اژدری