هیچ چیز تا ابد نمی ماند ، هیچ چیز تمام شده نیست ،
روزمرگی هایم با وجود یدک کشیدن معنای روزمرگی ، باز در حال تغییر است .
درست  زمانی که باورکردم  این فناپذیزی را ، پذیرفتم  که تمام موجودات واقعی این جهان در حال تغییر هستند و هیچ کس و هیچ چیز قادرربه حفظ ماهیت خود نیست ؛
زمان لذت بردن از سادگی و تنهایی و سکوت برایم فرا رسید ،
کشف کردن و حس کردن ژرفای زیستن ، زیبایی و آرامشی که بر اثر گذر زمان احیا شده .
ناپایندگی ، واژه ای است که مرا ابتدا به طبیعت فرا میخواند و به من یادآوری می‌کند ، این عدم ثبات لحظه ها را ؛که چه ناب و دست نخورده رنج جهان را زمزمه می‌کند