کبوتر کشته می‌شود. غزال کشته می‌شود. گل چیده می‌شود.

خونی که بر زمین ریخت. مویی که علفزارها از آن رویید. دستی که زیباترین ساقه را چید.
  
زیبایی چیده می‌شود! و ردی از لاکِ پوکِ رویا بر پیشانی می‌ماند. این‌چنین تلخ!
……………………………………………………
بازنمود روان مرده در قالب گیاه یا جانور باوری عمیق است. در آثار پگاه، گیاهان وحشی به مسلخ برده شده‌اند. او در باز تکرار فعلی قطعی در آفرینش، بر عقیم ماندن قربانی نیز واقف است. رد گیاهان مرده بر پارچه یک یادآوری است. گزارشی از آنچه بوده، آنچه دیگرگون شده و آنچه ناخواسته شکل می‌پذیرد. مرگ، زایش و گذار! چرخی برای خلق وضعیتی تازه و این‌چنین سخت: هیچ چیز بدون فدا شدن آفریده نمی‌شود!