کودکی در کویر، حیرتِ آمیخته به ترس از فرو ریزشِ انبوهی جرم نورانی از آسمان در خیال‌ورزیَش را تجربه می‌کند. تا روزی این هراسِ پر تحیّر را در قاب مربعِ نقاشی‌هایی فراآوری کند و ناشناختگی کیهانی را که جاذبه‌ی جادویی آن بلعیدن تصور آدمی در حجمی نا‌متناهی است، از زیبایی گذر داده و به تجربه‌ی والایی (sublime) در بینندگانش مبدل کند. تبار واژگانی  Universe به  Universum (همه‌چیز در یک چیز) می‌رسد، و مجموعه نقاشی «کیهان» جواد علیمحمدی اردکانی این مفهوم را در فرمی به ظاهر تجریدی، اما به واقع فیگوراتیو و حائز قانونمندی دقیقش بازنمایی می‌کند. این وجه چشم‌رِس از وقوع امرِ کیهانی در قاب آثار او، اشارتی است به ناکافی بودن هر تصور از ابعاد بیکران جهانی، که ناظر آن جز تعلیق در فضا_زمان چاره‌ای ندارد.
«سعید اسدی»