چیزی که در آغاز تجربه میکنیم
جهانی که برای تاب آوریش، ما انسانهای معاصر ناخودآگاه در دام عادات روزانه گیر می افتیم و گذر زمان لازم است که برخی از ما انسان‌ها را نسبت به این رخدادها هوشیارتر سازد. در حقیقت، الگوهای از پیش تعیین شده امور آشنا و عادت کردن یا از فرط عادت چیز تازه‌ای ندیدن باعث میشود که ناخودآگاه در چرخه باطلی قرار بگیریم و بدون اینکه از رخدادها لذت ببریم با نگاه دوخته به آینده که حاصل اسارت انسان در زمان و تکرار لحظات بیامان ،است گیر افتاده ایم. باری؛ این را هم باید در نظر داشت که گاهی این تکرارها و روزمرگی را جامعه فرهنگ و دیگرانی به ما تحمیل می کنند و این چنین است که در همه روزهای یک زندگی بی فروغ زمان ما را با خود میبرد تا روزی چرایی در جریان یک زندگی ماشینی و خسته کننده سر برآورده و می‌تواند بیداری قطعی یا بازگشت ناخودآگاه به همان زنجیره باشد. شرط لازم برای تصمیم گرفتن پذیرش واقعیت و درماندگی خودمان است. بنابراین تنها انگیزه تاب آوری رویارویی آدمی با جهان درون خویش است که با نخستین حرکت این جهان برساخته ترک برمی‌دارد و فرو می‌ریزد اینجاست که این ترکها در معرض نیاز به شناخت و اشتیاق به آگاهی قرار می‌گیرند این می‌تواند شروع تغییر در معرفت و آگاهی ما باشد چرا که این قسمت کوچکی از واقعیت ما در سپهر زندگیست
صدیقه کفاش زمستان چهارصد و سه