در این مجموعه، به کاوشی بصری در پیوند پیچیده و چندوجهی میان مادر و فرزند می‌پردازم؛ رابطه‌ای سرشار از عشق و وابستگی، اما درهم‌تنیده با سوءتفاهم، خشونت خاموش و تنش‌های فروخورده. فضاهای خصوصی—صمیمی، نیمه‌روانکاوانه و گاه تهدیدآمیز—به‌عنوان صحنه‌ی اصلی این مواجهه‌ها انتخاب شده‌اند؛ جاهایی که مرز میان مراقبت و کنترل، و میان نزدیکی و گریز در هم می‌پیچد.
 
رنگ صورتی در این آثار، بر خلاف خوانش معمولِ آن به‌عنوان نماد لطافت یا زنانگی، حامل فشردگی احساسی، تنش‌های درونی و فشارهای ناگفته‌ای‌ست که در لایه‌های ناپیدای این رابطه .رسوب کرده‌اند
روایت‌هایی که نه تنها از جایگاه فرزند، بلکه از مواجهه‌ی ناخودآگاه من با مفهوم "مادر" نیز ریشه می‌گیرند.