تالاب هورالعظیم ، بزرگترین تالاب مرزی ایران که بیش از ۵۰ هزار سال قدمت دارد و خشکسالی و کاهش باران، آتش به تالاب می اندازد زمین می‌سوزد و گئو، گاو... این اسطوره‌ی پاکی و زایش... 
"پس از آن هر چه در تخمه‌ی او (گاو) روشن و نیرومند بود به فلک ماه برده شد و پس از پاک شدن در پرتوی نور ستارگان، دو آفریده از آنها شکل گرفتند که یکی نرینه و دیگری مادینه، و از آن دویست و هشتاد گونه از جانوران پدید آمدند" 
                          بندهش بخش ۱۰ بند ۱
در فرهنگ اساطیری ایران ، گاو مهمترین پیوند را دارد با زمین، با زن، با مادر. نمادی از باروری، قدرت ، ثروت و رفاه . گاو یا گئو به معنای زمین است چون نخستین انسان، گئومَرَتَ که مرد زمین خوانده میشود   ستایش گاو پاک سرآغازیست بر ستایش آب ، این مروارید کمیاب سرزمین آب و خاک ما ایران.
جنگ برای آب در فلات همیشه تشنه، ریشه در اساطیر کهن دارد؛ اسطوره تیشتر و اپوش ، خدای باران و دیو خشکسالی. 
زمین می‌سوزد و همزاد زمین، گاو نیز، او (نقاش) تاب نمی‌آورد تماشای سوختن جان‌داری چون گاو را در تالاب هورالعظیم! دست به قلم می‌برد و تصاویری شکل می‌گیرد برآمده از جان. 
و گاو که می‌سوزد همان گئو است، همان زمین، زن، مادر... همان آخرین جانداری که در فرشگرد قربانی می‌شود ، خودخواسته شاید، تا از خون پاک و سپنتایش شراب بی‌مرگی مهیا شود که نماد آفرینش و قدرت‌های کیهانی است و جاودانی‌بخش انسان.  
مجموعه آثار " زمین ، گاو" ، نیایشی است بر آستان هورمزد پاک برای ظهور دوباره‌ تیشتر فرشته‌ی باران در برابر اپوش دیو خشکسالی. 
ما را از گذشته دردی و از تن پوسیده، گردی و از اندوه سینه، آه سردی مانده است. باشد  تا همه‌ی مردم از داد تو شادمان و از تو داد یابد زمین و زمان. 
ایدون باد. 
                                    مرجان گلستانی
                                     شهریور ۱۴۰۴