این مجموعه عکس حاصل بازگشت به دوربین آنالوگ قدیمی من است.
دوربینی که پس از سالها فراموشی با فیلمهای تاریخ گذشته دوباره به کار افتاد.
حساسیت فرسوده ی فیلم کیفیتی غیر قابل پیش بینی به تصاویر بخشید؛
تصاویری که میان حضور و غیاب وضوح و محوشدگی روشنایی و تاریکی معلق مانده اند.
هر فریم بازتابی است از تجربه ی دیدن آنچه در نگاه روزمره نادیده می ماند؛
پرتره هایی بی چشم تنها گاه بی سایه و گاه غرق در آبی