در کُنه بازارهای کهن ایران، «چارسو» نقطه‌ی تلاقی چهار مسیر و جایگاهی طلایی بود، جایی که صداها در هم می‌آمیخت و خریدار و فروشنده، گفت‌وگو و معامله، نگاه و انتخاب، همگی در یک صحنه به هم پیوند می‌خوردند.
امروز که بازار هنر ایران در میانه‌ی بحران و تلاطم‌های سیاسی و اجتماعی است، ما در صدد برآمدیم که با الهام از منطق بازار سنتی، بنیانی نو بی‌آفرینیم. همان‌گونه که بسیاری از آرت‌فرها و رویدادهای مهم جهانی در دوران رکود به شیوه‌های تازه‌ای برای عرضه و فروش روی آورده‌اند، ما نیز در «چارسو» می‌کوشیم همه‌ی آن شیوه‌ها را متناسب با شرایط امروز هنر ایران در یک ساختار منسجم، گرد هم آوریم. در همین راستا، «چارسو» راهی نو و جامع برای رویارویی ساختاریافته با واقعیت‌های نه چندان مطلوب کنونی است که سعی بر کارکردی فراتر از نمایش اثر دارد.
شیوه‌ی تعامل در «چارسو» پاسخی است به بحران بازار هنر در روزگار گذار. ما باور داریم که هنر نیازمند میدانی زنده و پویاست. در چنین بستری، فروش آثار هنری صرفاً یک معامله‌ی اقتصادی نیست و تجربه‌ای اجتماعی، روانی و فرهنگی را نیز شامل می‌شود. در این میدان، ابعاد مختلفی از نیازهای مخاطب همچون نیازهای اقتصادی، انگیزه‌های روانی و جایگاه اجتماعی به طور هم‌زمان در نظر گرفته می‌شود. اینجا خریدار و فروشنده، پیشنهاددهنده، مزایده‌گر و حتی ناظر نیز بخشی از صحنه‌ی چهارسو هستند و همچون بازار سنتی به هم می‌رسند.
ماموریت اصلی «چارسو» خلق فضای اجرایی برای فروش آثار هنری در قالب شیوه‌های متنوع و خلاقانه است که صرفا به یک یا دو مدل محدود نیست و تمامی امکانات فروش از جمله شیوه‌ی نقدی و مستقیم، مزایده، تهاتر، مجموعه‌های منتخب (package) و فروش مدت‌دار را در بر می‌گیرد.
«چارسو»، نمایشگاهی بر اساس کلیشه‌های معمول برای ارائه‌ی آثار هنری نیست بلکه بستری برای بازتاب رفتار واقعی هنر و اقتصاد در تقابل با یکدیگر است. آثار هنری علاوه بر اینکه در نمایشگاه «چارسو» بر روی دیوار قرار دارند، حیات واقعی شریان‌های هنر را نیز آشکار می‌سازند و با قابلیت‌های اقتصادی و واقعیت بازار هنر به نمایش درمی‌آیند.