مجموعه‌ى «از عمق تاافق» دریجه نگاهى است به جهان به مثابه یک کل زنده، پیوسته و هماهنگ در مسیر عبور از تاریکى به روشنایی، از عمق آبهاى پهناور تا گستره بیکران افق. این مجموعه حرکتى جمعى، بى صدا و هم جهت، برگرفته از رفتار طبیعى ماه‌ها و پرندگان را تجسم مى بخشد که بدون رهبر و گفتوگو، از نظمى درونى پیروى مى کنند. این حرکت استعاره‌اى است از حیات جمعى، حافظه زیستى، و پیوستگى پنهان میان اجزاى هستى. درهر ترکیب، ساختار و بافتارى شکل مى کیرد که میان تیرگى و روشنایی تعادل ایجاد مى کند. رنگ در این آثار درحداقل خود به کار کرفته شده شده تاجهان در ساده ترین حالت خویش آشکار شود و نقاشى ها بر فرم، بافت و ترکیب تمرکز پیدا کنند. این رهیافت آثار را به سوى نوعى سکوت بصرى و فضایى بى صدا هدایت مى کند، سکوتى که در آن حرکت، ریتم و رابطه میان فرمها فرصت بروز مى یابد. فرم هاى تکرارشونده ماهى ها و پرندگان در این آثار، سوژه‌هایى مستقل نبوده، بلکه بخشى از یک جریان زنده و مشترک هستند. تکرار این فرمها ریتمى پویا پدید مى آورد، حرکتى که ایستا نیست و همجون بافتى زنده، پیوسته در حال تکثیر و جابه جایى است.