آثار استاد محمود زنده‌رودی، بازتابی است از جست‌وجوی معاصر در ریشه‌های کهن. او در تداوم مکتب سقاخانه‌ای، خط را نه صرفاً وسیله‌ای برای نوشتن، که جوهری زنده برای آفرینش معنا می‌داند. در آثار او، حروف از قید خوانایی رها می‌شوند تا در پیوند با رنگ، بافت و ریتم، به بیانی بصری بدل شوند که میان سنت و نوآوری پل می‌زند. زنده‌رودی با بهره‌گیری از نشانه‌ها و باورهای بومی ـ از اسطوره و آیین تا نقوش مذهبی و عامیانه ـ جهانی می‌سازد که در آن گذشته و اکنون در گفت‌وگویی مداوم‌اند. آثارش یادآور ذکرهای بصری‌اند؛ زمزمه‌هایی از هویت ایرانی که در قالبی نو، مخاطب را به تأمل در ریشه‌ها و زیبایی پنهان در تکرار دعوت می‌کنند.

به قلم کیانامیردامادی