تجربه‌ی تماشای بی‌کرانگی همیشه با آبی‌ها مقدر می‌شود؛ با آسمان و دریا. آنجا که می‌توان رهایی و پرواز را از دور یا نزدیک زندگی کرد. هر کجا که آبی آسمان از ما دریغ شود، همان لحظه‌ی گرفتاری و دربند ماندن ما در زندگی زمینی است. زمین بدون آبی را می‌توان زمان بدون عشق و آزادی خواند آن گونه که احمد شاملو چهره‌ی عشق را در میان آبی‌ها می‌جویید: آی عشق آی عشق، چهره‌ی آبی‌ات پیدا نیست. 
اکنون طبیعت بار دیگر در آثار آرمان یعقوب‌پور پدیدار شده اما این بار از نور آبی غروب یا لحظات پیش از طلوع خورشید سرشار است. 
سایه‌ی آبی بر همه‌ی آثار مجموعه‌ی «به رنگ آسمان» افتاده و پالت رنگی آثار پیش رو مبتی بر این رنگ است. در بعضی از آثار، شاهد حضور اندک و ناگهان رنگ‌های دیگر مانند نارنجی و سبز نشسته بر شاخه‌‌ای کم‌بار یا قرمز محدود و به کار رفته بر شیروانی‌هایی در دوردست و یا سپیدی تک‌ابرهای کوچک و همیشگی در آثار آرمان یعقوب‌پور هستیم. 
در آخرِ این پاییز چهره‌ی آبی‌اش پیدا است.