این مجموعه حاصل مواجهه‌ای نو با کالیگرافی است؛ جایی که نوشتار از کارکرد سنتی خود فاصله می‌گیرد و به عنصری مستقل، فضایی و معاصر تبدیل می‌شود. هنرمند با بهره‌گیری از بوم‌های چندلایه، حروف و اعداد را نه به‌عنوان نشانه‌های صرفاً خوانا، بلکه به‌مثابه فرم‌هایی در حال رهایی ارائه می‌کند؛ گویی نوشتار از سطح بوم جدا می‌شود و به فضای اطراف سرایت می‌کند.

برش‌های دقیق حروف و اعداد، حالتی از تعلیق و ریزش را القا می‌کنند؛ لحظه‌ای میان حضور و غیاب، میان اتصال و گسست. استفاده از رنگ‌های ساده اما شارپ، بر وضوح فرمی آثار می‌افزاید و توجه مخاطب را از معناهای ازپیش‌تعیین‌شده به تجربه‌ی بصری و فضایی معطوف می‌کند.

در این آثار، مخاطب تنها نظاره‌گر نیست؛ امکان چینش دوباره‌ی حروف و اعداد، او را به مشارکت فعال دعوت می‌کند و مرز میان هنرمند، اثر و بیننده را کمرنگ می‌سازد. این تعامل، کالیگرافی را از یک زبان بسته به میدانی باز برای تفسیر و بازی تبدیل می‌کند؛ جایی که معنا در لحظه و با حضور مخاطب شکل می‌گیرد.