گالری راه ابریشم (فرمانیه)
محسن زارع; اسناد منازعه / گشایش: جمعه ۲۷ فروردین‌ماه ۱۳۹۵ ساعت ۴ تا ۸ / نمایشگاه تا ۶ اردیبهشت ماه ادامه دارد. / گالری شنبه‌ها و تعطیلات عمومی تعطیل است.
اسناد منازعه
آیا هر تصویرى که از واقعه‌اى در گذشته نشان داده مى‌شود، ارزش استناد دارد؟ و آیا با دیدن تنها یک سند دست‌کارى شده، نباید در تمام روایت‌های یک ماجرا دوباره با تردید نگریست؟
مثل یک عکاس جنگ که مدت‌ها پس از پایان گرفتن آن، عکاسى را آموخته و شبیه خبرنگارى که سال‌ها پس از اتمام یک اتفاق به محل حادثه رسیده است، محسن زارع تلاش می‌کند - در قالب یک پروژه‌ی بلند مدت که سال چهارمش
را مى‌گذراند - این سوال‌ها و بسیار دیگر را از "عکس" و "عکاسى مستند" بپرسد. مى‌خواهد بداند چگونه اسناد تاریخى، دوباره و دوباره معنا مى‌شوند، کم و زیاد و دگرگون مى‌شوند، در حالی که مفهوم پابرجا در این میان "استناد"
است.
او تصاویر مستند روایت‌کننده‌ى جنگ را از هر جا که بتواند جمع‌آورى و مدت‌ها در آنها به عنوان اشیایى آشنا فکر مى‌کند و مى‌کوشد بیرون از رنگ و فرم و ترکیب، آنها را ببیند و سپس تغییرات خودش را بر آنها اعمال مى کند. در
آثارش عکس را از مستند بودن تُهى و قسمتى از امکان به یادآوردن، استناد و استفاده از آن جنگ را پاک مى کند.
نمایشگاه حاضر، شامل گزیده اى از دو مجموعه کارهاى این هنرمند است.
Documents of War
Does any image that represents something from the past has the value to be archived and kept? And, should we not doubt the accuracy of an event by seeing a meddled image of it?
For example, a war photographer who has learned photography after the war has ended, or a journalist who has only got to an event years after it has finished? Through a long on-going project,
Mohsen Zare tries to question these issues about ‘photography’ and ‘documentary photography’. His quest is to understand how historic documents are being realized over and over again and are
transformed, despite these ‘documents’ being the only concrete concept in all this.
He collects images of war from anywhere he can find and contemplates about them for some time as familiar objects before using them. He tries to see them beyond colour, form and composition
and then to manipulate them in his own way. In his works, he strips images off of their documentary quality and avoids them to be remembered or used as war photographs.
