تمدن بشری روز به روز فضای غنـی‌تر‌ و مزدحم‌تری را برای زندگی فراهم می‌آورد و مـا همواره زیر رگبار بی امانی از تصاویـر، اشیا و مصنوعات خرد و کلانی هستیم که تمامی تـوجه ما را به خود معطوف کرده‌اند. همه‌ی ایـن‌ها همراه با زندگی مدرن و پرمشغله‌ی ما فرصتی بـرای تـوجه به پیرامون باقی نگذاشته و اطراف بیشتر ما را مملو از هیاهوی خاکستری رنگ کرده‌اند.
من به جست و جوی فراموش شده‌ها و جامـانده‌هایی هستم که تار و پود فرش گسترده ی شهرند، تا یادآور زیبایی های فراموش شده‌ای باشم که در آن غوطه وریم.